Μετά το χειμωνιάτικο mood «κρύο, καιρός για δύο», « η αγάπη θέλει δύο για να ζεσταθεί..» και άλλα συναφή, τη μελαγχολία των Χριστουγέννων, τα όνειρα για εξορμήσεις στο βουνό ή σε κάποιο κοσμοπολίτικο αστικό κέντρο για τις γιορτές με το ταίρι σου (που τελικά δεν έγιναν), είχες να αντιμετωπίσεις τη γιορτή των ερωτευμένων η οποία σε βρήκε να διατείνεσαι για την εμπορευματοποίηση του έρωτα, καθώς δεν περίμενες κάποια ρομαντική έκπληξη από το άλλο σου μισό και με κάποιο τρόπο έπρεπε να εκλογικεύσεις και να δικαιολογήσεις τη στάση του/της, ήρθε τώρα και η Άνοιξη και άρχισαν όλοι να θέλουν ζευγαρώσουν και να «ανθίσουν» όπως η φύση … Ελπίζεις και εσύ λοιπόν ότι κάτι θα γίνει και θα αναζωπυρωθεί ο έρωτάς σου και δε θα καταστραφεί η σχέση σου!
Αν περιμένεις ότι σε αυτό το άρθρο θα δοθούν τα ¨10 Βασικά tips για να ανανεώσετε τη σχέση σας¨ μάλλον πρέπει να σταματήσεις την ανάγνωση κάπου εδώ γιατί θα απογοητευτείς ..
Θα αναφερθώ στη λιγότερο ρομαντική και ίσως πιο δύσκολη φάση των σχέσεων, το χωρισμό. Το άρθρο αυτό απευθύνεται σε ζευγάρια που οι σύντροφοι (ή έστω ένας από τους δύο) είχε τα παραπάνω συναισθήματα και ελπίζει ότι παρά τα αρκετά σοβαρά ίσως και χρόνια προβλήματα, θα βρεθεί λύση και θα βγουν από το τέλμα στο οποίο έχουν πέσει ακόμα πιο δυνατοί και ερωτευμένοι.
Ναι υπάρχουν και αυτά τα ζευγάρια, αλλά δυστυχώς καθημερινά σε επαγγελματικό και όχι μόνο πλαίσιο, οι περιπτώσεις αυτές είναι λίγες.
Η περίπτωση ζευγαριού που ενώ ήξεραν ότι η σχέση τους έχει τελειώσει, προσπαθούσαν να τη διατηρήσουν με ποικίλες δικαιολογίες, είναι γνωστή σε όλους μας είτε γιατί ανήκουμε/ ανήκαμε, είτε κάποιος γνωστός μας βρίσκεται σε τέτοια σχέση.
«Φταίει η ρουτίνα, αν κάνουμε κάτι διαφορετικό θα ξανανάψει η σπίθα», «Φοβάμαι μετά από τόσα χρόνια να μείνω ξαφνικά μόνος,-η», «Σε τέτοια ηλικία να χωρίσω; Πότε θα κάνω οικογένεια;», «Όλοι,-ες το ίδιο είναι, που να ψάχνω τώρα από την αρχή!», είναι μερικές φράσεις που ακούγονται καθημερινά στα γραφεία των ειδικών ψυχικής υγείας όταν η συζήτηση πάει στο θέμα της μη λειτουργικής σχέσης.
Για ποιο όμως λόγο δυσκολεύεται ή ακόμα και αδυνατεί αρκετές φορές ο άνθρωπος να χωρίσει; Και σε περίπτωση που το κάνει, γιατί είναι τόσο δύσκολο να μείνει σταθερός στην απόφασή του; Ποιοι λόγοι κρατούν μαζί τα ζευγάρια ενώ θα ήταν καλύτερα χώρια;
Θα παραθέσω μερικά βασικά γνωστικά λάθη (λάθη στον τρόπο σκέψης) που οδηγούν σε συναισθηματικές δυσκολίες και αδυναμία λήψης καθοριστικών αποφάσεων για την πορεία ζωής του κάθε συντρόφου μέσα σε μια δυσλειτουργική σχέση.
«Το να χωρίσω είναι πιο επώδυνο. Καλύτερα να σώσω τη σχέση μου. Θα μπορούσα να είχα αντιδράσει διαφορετικά σε αυτό που συνέβη. Την επόμενη φορά θα πω το Χ αντί για το Ψ.» Προτιμούμε να κάνουμε φανταστικά εναλλακτικά σενάρια δράσης, αντί να αποφασίσουμε τη λήξη. Επιλέγουμε λοιπόν να προσανατολίσουμε την προσπάθεια ελέγχου της ζωής μας στη διατήρηση και όχι στην εξέλιξη.
Δε θέλουμε να επιβαρυνθούμε με την ευθύνη του χωρισμού. «Θα με κατηγορήσει ότι εγώ διέλυσα τη σχέση.»
Καταστροφολογούμε. « Αν χωρίσω, ποιος ξέρει αν και πότε θα ξαναβρώ κάποιον,-α να με αγαπήσει το ίδιο; Ποιος θα με στηρίξει τώρα που θα είμαι μόνος,-η; Όλοι έχουν τα προβλήματά τους, με εμένα θα ασχολούνται; Θα μιζεριάσω μόνος,-η». Τα βλέπουμε δηλαδή όλα μαύρα!
Γενικεύουμε. «Όλοι,-ες είναι ίδιοι.»
Σε περίπτωση που έχουμε κάνει το πρώτο βήμα να χωρίσουμε ή έστω να πάρουμε αποστάσεις («μέχρι να δούμε τι θα γίνει ..») έχουμε να αντιμετωπίσουμε και άλλα προβλήματα…
Ανταλλαγή υπερ-πολύτιμων αντικειμένων μας. Μπαίνουν οι πρώην σύντροφοι σε μια επίπονη διαδικασία ανταλλαγής δήθεν απολύτων απαραίτητων αντικειμένων (βιβλία, T-shirts κτλ) διαιωνίζοντας τους καβγάδες, τις εντάσεις ή ακόμα και τις ειρηνικές ατελείωτες συζητήσεις με θέμα «που είμαστε, τι κάνουμε, που πάμε;». Δε δίνουμε επομένως ούτε το χώρο, ούτε το χρόνο που είχε πρωτο-συμφωνηθεί σαν να είναι απολύτως απαραίτητα και αναντικατάστατα όλα αυτά τα αντικείμενα για τη συνέχιση της ζωής μας…
Άφεση αμαρτιών. Συνήθως μέχρι να χωρίσουμε κάνουμε λίστες παραπόνων με τα άπειρα μειονεκτήματα ο ένας για τον άλλο, αλλά μόλις βρεθεί ο «δυνατός» να πάρει την απόφαση του χωρισμού, επιλέγουμε να θυμόμαστε και να αναπολούμε μόνο τα θετικά χαρακτηριστικά του/της πρώην! Έτσι καταφέρνουμε να μεγαλώνει η θλίψη και η απελπισία για την τέλεια (;) σχέση που διαλύθηκε και το μαύρο μέλλον που έρχεται.. Πολλές φορές μάλιστα είμαστε τόσο γενναιόδωροι που επιλέγουμε να διαγράψουμε όλα τα αρνητικά και ζητούμε να κάνουμε μια καινούργια αρχή, σαν να μην έχει γίνει τίποτε.. Είναι άραγε εφικτό ;
Δεν είναι φυσικά τα μόνα αλλά κάποια από τα βασικά μοτίβα σκέψης και αντίδρασης νυν ή πρώην συντρόφων μέσα σε δυσλειτουργικές σχέσεις.
Αν ξανασκεφτούμε τη σχέση μας και εντοπίσουμε κάτι παρόμοιο, είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να στρέψουμε το φακό αυτή τη φορά σε εμάς και στον τρόπο σκέψης και αντίδρασής μας.
Η ψυχική ηρεμία λέγεται ότι επιτυγχάνεται μέσω της αγάπης, της εκτίμησης και της ισορροπίας. Σημαντικό σε πρώτο επίπεδο, είναι αυτά τα τρία «συστατικά» ψυχικής ηρεμίας να τα εξασφαλίσουμε για τον εαυτό μας και μετά για τις σχέσεις μας. Αν δεν αγαπάμε, δεν εκτιμούμε τον εαυτό μας και δεν είμαστε σε επαφή με το τι θέλουμε, τι κάνουμε, τι αξίζουμε, τι φοβόμαστε, ποιες αδυναμίες και ανασφάλειες έχουμε, πως είναι δυνατόν να πετύχουμε μια λειτουργική σχέση;